η φωνή σου

η στήλη μας

 

Ο Ξένος

Ξένος διαβάτης διάβαινε στο κρύο μόνος,
μια πόρτα άνοιξεν φωνή του είπε: Έλα μέσα,
έχω το τζάκι μου ζεστό και τη φωτιά αναμμένη.

Απάντησε ο διαβάτης. Είμαι μονάχος, ναυτικός
θέλω τη νύχτα στεριανή,
μπορείς να μου τη δώσεις;

Σκέπασε εκείνη τη φωτιά, συνταύλισε το τζάκι,
πήγε κοντά του τρυφερά. Έλα αγκάλιασέ με,
είμαι η νύχτα η στεριανή, του ναυτικού η νύχτα.

  ****

  Του Γέρου Το Δάκρυ

Κάθε δάκρυ που πέφτει,
ένα μπλε τριαντάφυλλο ανοίγει.
Κάθε του ροδοπέταλο ένας καθρέφτης,
π' αντανακλά και μια ιστορία.

Σκύβει ο γέρος να μαζέψει, δάκρυα,
ροδοπέταλα, τριγύρω σκορπισμένα,
κομμάτια η ιστορία του,
κι όνειρα μαραμένα.

 

Νέα Υόρκη, 18η Φεβρουαρίου 2002
Γαβριήλ Παναγιωσούλης

 

Τέχνη
&
Πολιτισμός