Αδέρφια μου. ΕΣΕΙΣ που έχετε το μεράκι και το σαράκι να γράφετε κρατάτε τα ΛΑΒΑΡΑ της ποίησης και του Λόγου ΨΗΛΑ με αρραγή ενότητα σε πανελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο. Είμαστε μαζί σας. Ο Δρόμος που επιλέξατε του κοινού αγώνα να ενώσετε τις φωνές σας έξω απ’ την πατρίδα, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, να τη δείτε λίγο ψηλότερα, είναι δύσβατος, γεμάτος εμπόδια απ’ τις βολεμένες κατεστημένες αρχές και τους βολεμένους διανοούμενους, τα παπαγαλάκια της και όλες τις κοιμισμένες συνειδήσεις που ακόμα δεν έσπασαν τα «τείχη» της σιωπή ς, της αλλοτρίωση ς, της δειλίας, της καλοπέρασης του ατομικού βολέματος.
Όσο δύσκολος ο δρόμο ς, τόσο όμορφος ταυτόχρονα. Μην περιμένετε απ’ το κράτος να σας στρώσουν το τραπέζι. Γιατί την ποίηση τη φοβούνται. Γιατί το ξέρουν οι κατεστημένοι ότι οι ποιητές έχουν δύναμη, κρατούν «κεραυνούς» πνευματικούς, που αν πέσουν πολλοί μαζί, από όλους τους ποιητές της μάνας Ελλάδας, μπορούν να ανοίξουν τους μαυρισμένους, μολυσμένους και κλειστούς ουρανούς, μπορούν να σπρώξουν τα πράγματα, μαύρα και πνιγερά, στην πνευματική επανάσταση και πριν απ’ το ξεσήκωμα, στην πνευματική αναγέννηση και κύρια στην συνεννόηση, στο σμίξιμο όλων των ανθρώπων της διασποράς σε δυο επίπεδα: πρώτον σ’ αυτό της πατρίδας για να ενώσει όλους τους Έλληνες πατριώτες υπέρ του μεγαλείου της Ελλάδας μας, υπέρ του δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειας του λαού μας και όχι της υποτέλειας και δουλοπρέπειας και δεύτερον: σ’ αυτό των πατρίδων, του διεθνισμού, υπέρ της αλληλεγγύης και συναδέλφωση όλων των λαών, πέρα από φυλές, το χρώμα του δέρματος, θρησκείες, καταγωγή, γλώσσα κλπ.
Γι’ αυτό, αδέρφια μου, συγγραφείς του πεζού και ποιητικού λόγου, δώστε πρώτα εσείς τα χέρια μεταξύ σας και δώστε τον Ιερό και απαραβίαστο ΟΡΚΟ, σαν εκείνο της Φιλικής Εταιρίας που προετοίμασε την επανάσταση του 1821 ενωθείτε όλοι οι συγγραφείς όλων των εθνών της διασποράς και μέσω της πέννας που γράφει ποιήματα και πεζογραφήματα, ξυπνήστε τις μάζες, ανοίξτε τα μάτια των «σκλάβων της γης» του βάρβαρου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, κάντε τους μέσα απ’ τη λογοτεχνία να καταλάβουν οι πληβείοι είτε Έλληνες, είτε Τούρκοι, είτε Γερμανοί, είτε Βούλγαροι, είτε Σέρβοι, είτε Αμερικανοί, είτε μαύροι, είτε άσπροι, είτε κίτρινοι, είτε χριστιανοί, είτε μουσουλμάνοι, είτε βουδιστές, να συνειδητοποιήσουν ότι είναι άνθρωποι και όχι RES =πράγματα, αντικείμενα, δουλοπάροικοι, είλωτες, όντα β’ και γ’ κατηγορίας, αλλά με ίσα δικαιώματα, σε ανθρώπινες κοινωνίες, με ισότητα και δικαιοσύνη, χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είστε οι μόνοι που το μπορείτε.
Χίλια δυο ΕΥΓΕ και συγχαρητήρια γι’ αυτή σας την Πρωτοβουλία, την οποία ανεπιφύλακτα θα ονομάτιζα «Ένωση Ελλήνων Συγγραφέων της Διασποράς» και η οποία δεν πρέπει να μείνει μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά να επεκταθεί σε μια παγκόσμια-όλων των συγγραφέων της διασποράς–σταυροφορία. Γιατί τότε η ισχύς του πνεύματος για την αναγέννηση, το δικαίωμα στο όνειρο και την επανάσταση όλων των λαών είναι μεγαλύτερη, πολλαπλασιάζεται, γίνεται καταιγίδα, ηφαίστειο, πνευματικός σεισμός χιλίων Ρίχτερ. Αυτό το δικαίωμα στο όνειρο το χρωστάμε στα παιδιά μας και στα παιδιά όλου του κόσμου (ανεξαρτήτως δέρματος, φυλής, θρησκείας).
Χρέος και δικό μας που ζούμε μέσα στην πατρίδα και σ’ όλες τις πατρίδες να δώσουμε χείρα βοηθείας και όρκο τιμής και συνέπειας, να παλέψουμε μαζί, όλοι μαζί με όπλο την πέννα, το ποίημα, τον πεζό λόγο. Τώρα που πήραμε την απόφαση του κοινού αγώνα δεν κάνουμε πίσω. Προχωράμε.

Πρεκατές Αντώνης, Φιλόλογος
Γαριβάλδη 20 & Απόλλωνος
42100 Τρίκαλα - Hellas

Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΡΕΥΝΑΣ (Μπέρτολτ Μπρεχτ)

«Αλλά θα έρθει ένας καιρός να επαινεθούνε
Αυτοί που στο γυμνό χώμα κάτσανε να γράφουν
Αυτοί που ανάμεσα στους χαμηλούς καθήσαν
Αυτοί που κάθισαν πλάι στους αγωνιστές.
Αυτοί που διηγηθήκανε τα βάσανα των χαμηλών
Αυτοί που διηγηθήκανε των αγωνιστών τα έργα
Με μεγάλη τέχνη. Στην ευγενική γλώσσα
που προηγούμενα ήταν προορισμένοι για την εξύμνηση των βασιλιάδων
Οι περιγραφές τους για τα κακά και οι εκκλήσεις τους
Έχουν ακόμα πάνω τους τα δακτυλικά αποτυπώματα
των χαμηλών. Γιατί σ’ αυτούς
τα μεταδώσανε, αυτοί
τα μεταφέρανε παραπέρα κάτω από τα βουτηγμένα στον ιδρώτα τους
πουκάμισα
περνώντας τα μέσα απ’ τα μπλόκα της αστυνομίας στους ομοίους τους.
Ναι, θα ’ρθει σίγουρα μια τέτοια εποχή, που
αυτοί οι έξυπνοι και φιλικοί άνθρωποι
οι οργισμένοι και γεμάτοι ελπίδα
αυτοί που κάτσανε στο γυμνό χώμα για να γράψουν
αυτοί που χαμηλοί και αγωνιστές τους περιβάλλαν
δημόσια θα επαινεθούνε»

Ποίημα (απόσπασμα) αφιερωμένο, σε εσάς τους λογοτέχνες πρωτοπόρους της διασποράς από την καρδιά και τα χείλη του Μεγάλου Μπρεχτ

Για την αντιγραφή Αντώνης Πρεκατές, 22.04.2001, Τρίκαλα