Όσο περισσότερο οργανώνονται τεχνικά οι κοινωνίες, τόσο περισσότερο περιορίζεται η ατομική ελευθερία. Στη σημερινή μοντέρνα κοινωνία, εκεί που υπάρχει, όλοι σταματάμε στο κόκκινο και περνάμε στο πράσινο φως, πράγμα που δεν υποχρεώνεται να κάνει ένας ορεσίβιος.
Δημιουργεί λοιπόν το άτομο την κοινωνία, διαλέγοντας τον τρόπο συμπεριφοράς του και στο χώρο που ζει με πλήρη αυθορμητισμό και «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»ή η κοινωνία δημιουργεί το άτομο και προκαθορίζει τον τρόπο της συμπεριφοράς του; Εδώ διχάζονται οι γνώμες των φιλοσόφων και διαφέρουν οι τοποθετήσεις κοινωνικών «ολοκληρωμένων» συστημάτων και θρησκευτικών κινημάτων. Προσωπικά δεν ανήκω σε καμία φιλοσοφική τάση και καθορισμένη πολιτική ιδεολογία, ούτε και θρησκευτική κίνηση, αλλά ούτε και δική μου κάποια προσφέρω προς διδασκαλία. Έχω δική μου γνώμη και αυτή η γνώμη δεν είναι ατομική και έχει σχέση με την κοινωνία. Προφανώς θεωρώ τον εαυτό μου «Ον κοινωνικόν» και δεν είμαι, κατά τύχη, «Αντιαριστοτελικός», απεναντίας συμβαίνει να είμαι, εν γνώσει, «αντιπλατωνικός.»! Κατά τη δική μου γνώμη το άτομο δημιουργεί την κοινωνία και ταυτόχρονα δημιουργείται από αυτή. Σήμερα είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά και μάλιστα με ποσοστά κατά πόσο το άτομο είναι επηρεασμένο από το χώρο και τον τόπο, κατά την περίοδο της ανάπτυξής του, σε σχέση με την γενετική του αφετηρία, τα DNA του δηλαδή.
Όποιος παραβιάζει τους ειρηνικούς κοινωνικούς όρους συμβίωσης είναι ανελεύθερο και «αναρχικό» στοιχείο. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει ανοργάνωτη. Αυτό διαπιστώνεται απλά στην πράξη άμα σβήσουν οι σηματοδότες σε μια διασταύρωση, η αν γίνει μια ανωμαλία στο διαδίκτυο ακολουθεί το χάος οπότε έχουμε αρνητική ή και καταστροφική φορά, για να αποδειχτεί δεν χρειάζεται καμία φιλοσοφία. Κανένας κοινωνικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι απόλυτα ελεύθερος που σημαίνει, να παραμείνει ανοργάνωτος.
Δεσμεύεται κανείς κι όταν ερωτεύεται ή και όταν παντρεύεται κι ας το κάνει με τη θέλησή του. Θέλω και το κάνω, δεν σημαίνει το κάνω και μένω ελεύθερος. Να έχεις υποκύψει θεληματικά με τη βούλησή σου και να έχεις απορροφηθεί σωματικά και πνευματικά από κάποια ιδεολογία δεσμευμένος από δοσμένους παραγράφους κάποιου ειδήμονα και να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς γι αυτή δεν σημαίνει ελευθερία. Πέρα τούτου δέσμιος δεν θα πει μόνο να βρίσκεσαι σε κάποια φυλακή με σιδερένια κάγκελα, να στερείσαι πολιτικών ελευθεριών καταπιεζόμενος. Δέσμιος θα πει, όταν είσαι και καλός χριστιανός, μωαμεθανός, βουδιστής, κομμουνιστής, όπως ήταν για μερικές δεκαετίες ο γράφων και δεν το γνώριζε ότι ήταν θύμα μιας αόρατης ελεγχόμενης ανώμαλης κατάστασης. Πειθαρχημένος στην δικτατορία του προλεταριάτου και στις διεθνιστικές του Αρχές διακήρυττε με τόλμη και αποφασιστικότητα τις πολιτικές του πεποιθήσεις ενθουσιασμένος από ανθρωπινά οράματα. «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Υπήρξε θαυμαστής όλων των πρωτεργατών της επανάστασης των μπολσεβίκων. Από τον θαυμασμό αυτό δεν αποτελούσε εξαίρεση και η μεγάλη τότε φυσιογνωμία της επανάστασης Λέων Τρότσκυ. Τα δραματικά ιστορικά γεγονότα του 1989 με την σαρωτική διάλυση της τότε ΕΣΣΔ, δεν τον βρήκαν απροετοίμαστο. Υπάρχουν κείμενά του από το 1985 που μιλάνε για κάποιο δραματικό τέλος της σοβιετικής νομενκλατούρας, έτσι παρά το μεγάλο πολιτικόιδεολογικό τράνταγμα ο ίδιος ταρακουνήθηκε μεν, αλλά δεν βρέθηκε σε ιδεολογικό κενό.
Έπαθε όμως ηθικά κλονίζματα, όταν έμαθε αργότερα ότι ο Λέων Τρότσκυ ήταν σταλμένος πράκτορας των εβραίων Τραπεζιτών Brown Brothers Harriman που βοήθησαν την κομμουνιστική επανάσταση το 1917 για να απαλλαγούν οι Εβραίοι της Ρωσίας από τη καταδίωξη του Τσάρου και όχι για να σωθούν οι καταπιεζόμενοι εργάτες. Άρα η επανάσταση των μπολσεβίκων ήταν «φιάσκο» και ο εβραίος Τρότσκυ ήταν πράκτορας του τότε ιμπεριαλισμού που είχε σταλεί το 1914 με 175 άλλους ειδικούς εβραίους με ρωσικά ονόματα και διαβατήρια και είκοσι εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό στη Ρωσία διαμέσου Καναδά. Αφού είχε πετύχει η επανάσταση και μετά, ο Τρότσκυ πήρε εντολή από τους χρηματοδότες του να παρασύρει τον Στάλιν να βγει έξω από τη Ρωσία δήθεν για να κάνει την παγκόσμια επανάσταση, έτσι για να τη σβήσουν στη γέννησή του εκείνοι που την είχαν χρηματοδοτήσει. Όταν η Γκεπεού ανακάλυψε την πραγματική ταυτότητα, μετά από την παράλογη αυτή πρόταση ποιος ήταν ο Τρότσκυ, πριν προλάβει να τον συλλάβει, εκείνος κατέφυγε στην Τουρκία κι από εκεί στο Μεξικό όπου δολοφονήθηκε στις 21.08.1940 από πράκτορα της Κεπεού τον Ραμόν Μερκαντέρ.
Πολύ περισσότερο ο γράφων που υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ και τριάντα χρόνια οργανωμένος στο χώρο της αριστεράς δεν είχε ακούσει μέχρι το 1992 ότι στις 09.10.1944 έγινε κρυφή συμφωνία της Μόσχας μεταξύ Τσόρτσιλ και Στάλιν και η Ελλάδα, όπου επικρατούσε το EAM παραχωρήθηκε από τον Στάλιν στους Άγγλους. Ότι η συμφωνία αυτή επέτρεψε την επέμβαση των Άγγλων στην Αθήνα αρχές Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς και γράφτηκαν οι μαύρες σελίδες των Δεκεμβριανών με 17.500 νεκρούς μέσα στην Αθήνα και οδηγήθηκαν στη Βάρκιζα να αφοπλιστούν οι ένοπλοι αγωνιστές. Αργότερα εστάλη ο Νίκος Ζαχαριάδης να σαμποτάρει τις εκλογές για να σφαγιαστούν τα υπολείμματα εκείνης της μεγάλης δημοκρατικής κίνησης.
Τελικά η μάνα του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ γκαστρώθηκε για να τον γεννήσει για τον μεγάλο ρόλο που του είχε ανατεθεί πριν γεννηθεί για να ισοπεδώσει την ΕΣΣΔ.
Οι κοινότητες της Γερμανίας είχαν οργανωθεί για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των εδώ μεταναστών μέσα στη Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα. Μετά έγιναν ομοσπονδίες (ο γράφων αντέταξε σθεναρή αντίσταση για την ομοσπονδοποίηση τότε και έτυχε αυστηρής κριτικής, όπως αντίθετη γνώμη έχει και για την σύμπτυξη των Γερμανικών Συνδικάτων σήμερα ver.di, αφού αυτά μη ελεγχόμενα πλέον από τη βάση με ένα πουλημένο αρχηγό για 24 ώρες μπορεί ν΄ αλλάξουν τη πορεία του εργατικού κινήματος) και παγκοσμοιοποιήθηκαν απονεκρώθηκαν για να μην υπάρχουν. Είμαι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΕΨ μ΄ ένα πρωτότυπο καταστατικό-Είναι μέσα στον Μετανάστη διαβάστε το-. Δεν δέχεται άλλα μέλη πέρα από τα επτά μέλη που έχει. Ενώ δέχεται ίση συνεργασία με όλους. Και αυτό για να προστατευτεί από πράκτορες. Για να μην μπορούν να διεισδύσουν στην οργάνωση και την παραπλανήσουν οι κοπρίτες. Σήμερα παρακολουθούνται τα πάντα. Τα γερμανικά συνδικάτα προωθούνται ν΄ ακολουθούν την πορεία της παγκοσμιοποίησης και από αγωνιστικά εργατικά μέτωπα γίνονται νωθρά γραφειοκρατικά κέντρα μαμούθ με προωθημένους αρχηγούς για να ελέγχεται όλο το εργατικό κίνημα από ένα κέντρο. Το διαδίκτυο, για τη στιγμή είναι το μόνο ανεξέλεγκτο μέσο επικοινωνίας της ελεύθερης σκέψης από το οποίο περνάνε ελεύθερα όλα τα πνεύματα. Αν έχουν ονόματα ή διευθύνσεις τα κείμενα δεν παίζει ρόλο, σημασία έχει ότι το κάθε κείμενο διαβάζεται όπως γράφεται. Αν κάποιοι το θεωρούν να οργανωθούν προκειμένου να προωθήσουν οποιαδήποτε συλλογικά τους συμφέροντα είναι πρόβλημα δικό τους. Στο σημείο αυτό απορώ γιατί μερικοί βγήκαν από τα ρούχα τους και ανακαλούν δημοσιεύμάτα τους από το www.metanastis.com και ανοίγουν πόλεμο από την πίσω πόρτα και όχι από τις στήλες του ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ κατά του συγκεκριμένου προσώπου. Προφανώς δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μου κάνει οποιαδήποτε κριτική γιατί δεν θέλω να δεσμεύσω το αδέσμευτο πλέον πνεύμα μου σε οποιοδήποτε καταστατικό. Αφού ακόμη δεν έγινα μέλος και δέχθηκα κριτική και βρισιές και με χαρακτήρισαν «και σχιζοφρενή» για τα κείμενά μου, που να σκεφτεί κανείς αν ήμουν και μέλος θα είχα διαγραφεί αφθορί και παραχρήμα.
Το διαδύκτιο είναι ένα μέσο αναντικατάστατης οργάνωσης. Δεν χρειάζεται κανένα καταστατικό. Διαμέσου του διαδίκτυου διαμορφώνουμε και διαμορφωνόμαστε. Συμβάλουμε στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Πράγμα που ήταν μοναδικό προτέρημα των μέχρι σήμερα εξυπηρετούντων μόνο τη διαφθορά πληρωμένων ΜΜΕ.
Η ιστοσελίδα του www.metanastis.com δεν έχει αφεντικά ούτε λογοκρισία. Αυτοί που δεν τολμούν να τα πούνε διαμέσου των σελίδων της να έχουν την τόλμη να αυτοελεγχθούν. Η πνευματική ελευθερία διαμέσου του διαδίκτυου δεν επιδέχεται καταστατικό, αφού το διαδίκτυο γεννήθηκε ιστορικά να σπάσει τα καταστατικά και τα ταμπού στο πνευματικό συγκρουσιακό χώρο. Η συνάντηση μας στην ιστοσελίδα και τα εκάστοτε κείμενα μας είναι η ακαταπολέμητη δύναμη μας αφού θα μας διαβάζουν χιλιάδες στο μέλλον και ανά πάσα κρίσιμη στιγμή θα δίνουμε κατευθύνσεις είτε σε περίοδο εκλογών είτε σε άλλες κρίσιμες περίοδες ο καθένας με τον τρόπο του χωρίς ελέγχους και παρατηρήσεις. Εμείς είμαστε σίγουροι, αφού δεν θεσμοθετούμε τα πράγματα με απόλυτες λύσεις, δεν βρισκόμαστε έξω από το χώρο και τους κοινωνικούς όρους, όσο διαφθαρμένα κι αν είναι αυτά, δεν στηριζόμαστε σε αιώνιες και αμετάβλητες αλήθειες, και σε συγκρουσιακές περίοδες κάνουμε το σωστό σύμφωνα με τη δική μας γνώμη άσχετα αν αυτό προκαλεί κακές συνέπειες για άλλους. Οπωσδήποτε δεν είχαμε και ούτε ποτέ θα έχουμε αυταπάτες ότι τύχαμε και θα τυχαίνουμε και στο μέλλον κριτικής, είμαστε όμως γνώστες, ότι οι κοινωνικές συνθήκες είναι μια συνυφασμένη σειρά αλληλοσυγκρουόμενων κανόνων και ο λεγόμενος εκάστοτε δυστυχής «αμαρτωλός» αδυνατεί να κάνει την εκλογή του πιο απ όλα τα προβλήματα έχει προτεραιότητα.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στη ζωή από το να είσαι ιδεολογικά κάπου δοσμένος και να είσαι προδομένος. Μας ρίξανε τις βόμβες μέσα στο σπίτι μας με την συγκατάθεση από δύο τρία πουλημένα τομάρια. Μόνο τότε δεν είσαι προδομένος όταν δεν είσαι ιδεολογικά οργανωμένος. Και στην εποχή του μαντρώματος προτείνουμε την ατομική πνευματική «ασυδοσία». Εκείνοι που άνοιξαν απροειδοποίητα πυρ εναντίον μας, αντί ν΄ αρχίσουν το εποικοδομητικό διάλογο, με τη πράξη τους αυτή απόδειξαν δυστυχώς ότι είναι ανελεύθεροι.