Συνειδητός πλέον ο αγώνας των Ελλήνων της ΕΕ για την συμμετοχή τους στα πολιτικά τεκταινόμενα στην πατρίδα.
Στις αρχές του Δεκέμβρη, ο Πρωθυπουργός της χώρας Κ. Σημίτης μαζί
με τον υπουργό
Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο λίγο πριν της Συνόδου της ΕΕ στη
Βιέννη, εσπευσμένα
επισκέφτηκαν τη Βόννη με παραφορτωμένες καλένδες. Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε
με τον Καγκελάριο Schroeder, τον υπουργό Οικονομικών κ. Lafontaine και
με τον υπουργό των
Εξωτερικών Joschka Fischer ο κ. Θ. Πάγκαλος. Μετά τις συνομιλίες
αυτές, στη συνέντευξη
που δόθηκε στη συνέχεια, μέλος της Επιτροπής της Επιστολικής
Ψήφου, βρήκε την
ευκαιρία να θέσει στον Πρωθυπουργό την παρακάτω ερώτηση:
«Αξιότιμε κ. πρωθυπουργέ, είπατε ότι συζητήσατε το θέμα των Ευρωεκλογών
με τον
κ. Lafontaine, οι οποίες θα γίνουν το 1999. Πλην όμως, έχουμε και τις
εκλογές στην ενδοχώρα! Θα μας αφήσετε πάλι απ΄ έξω στις επόμενες εκλογές;»
(αφού τόνισε ο ερωτών, ότι εμείς στην ΕΕ δεν είμαστε Έλληνες
της ομογένειας, των ΗΠΑ της Αυστραλίας ή του Καναδά!).
Ο Πρωθυπουργός, άφησε αρκετά δευτερόλεπτα να περάσουν, κοίταξε δεξιά
κι αριστερά
σχεδόν αμήχανος και μετά την χαμηλόφωνη επέμβαση του κ. Πάγκαλου,
συμπλήρωσε:
«....δεν έχω να σας δώσω καμία απάντηση επ΄ αυτού....» Ο αδικημένος,
απόδημος πλησιάζει
τον υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο την ώρα που εγκαταλείπει την αίθουσα,
ξαναβάζοντας
την ίδια ερώτηση και που εκείνη τη στιγμή βρίσκεται παρών και ο πρωθυπουργός,
για να
πάρει κι από τους δύο πολιτικούς ηγέτες σε γλώσσα εξουσίας
την απάντηση:
«..Αυτά που ζητάτε δεν γίνονται..» Αν συγκρίνουμε τα «ΟΧΙ» αυτά
των ανώτατων
πολιτικών στελεχών της σημερινής κυβέρνησης με την υπόσχεση που είχε
δώσει ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών Αλέκος Παπαδόπουλος τον
Απρίλη του 1998 στο Πνευματικό Κέντρο στο Ντύσσελντορφ ότι τάχα «θα
ιδρυθεί» αρμόδια επιτροπή, για να ρυθμίσει το
θέμα, διαπιστώνουμε ακόμη μια φορά, ότι ο μηχανισμός της
εξουσίας, εντός ή εκτός Βουλής με πελατειακές σχέσεις και διαπλοκές, εξυπηρετεί
και βολεύει αυτούς που θα διαιωνίσουν την δημοκρατική τους «δικτατορία»
για να διατηρηθούν πάση θυσία στην εξουσία.
Δεν μπορεί κανείς από μας να είναι περήφανος ότι ανήκει σε κάποιο κόμμα
και έχει ιδεολογία
και δεν ψηφίζει. Προφανώς από τη συμπεριφορά μας απέναντι σ΄ αυτό το
κοινωνικό μας
αίτημα θα εξαρτηθεί και η λύση του προβλήματος.
Συμπεριφορά σημαίνει αποφασιστικός αγώνας.
Καλή τους τύχη λοιπόν!
ο πρόεδρος
υπεύθυνος τύπου
Αηδόνης Δονάτος, Νικολάου Ανέστης Κελίδης
ikaros@t-online.de