η φωνή σου

Το κοινωνικό κράτος του Πασόκ!
του Βάιου Φασούλα

Ενώ στην Ελλάδα όλοι, σχεδόν, οι κλάδοι, διαμαρτύρονται για τα πράγματα που δεν πάνε καλά, -ενώ κανονικά θα έπρεπε να μην είμαστε μόνο «ισχυρή» Χώρα ανάμεσα στους δώδεκα ευρωπαίους καθώς και κοινωνικό κράτος στα χαρτιά αλλά εν δυνάμει-, τα πράγματα άλλα μας λένε απ' ότι το καθεστωτικό εικοσάχρονο Πασόκ, που ολοένα έρχεται αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα. Τις διαμαρτυρίες των πολιτών (φτάσαμε πια να μην έχουμε τάξεις παρά μόνο δυο) δεν τις ακούει κανείς, ενώ οι υποσχέσεις πέφτουν σύννεφο. Έτσι διακρίνει κανείς ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: οι ταξικοί αγώνες να έχουν ατονήσει όπως ατόνησαν και οι δημοκρατικές δυνάμεις. Το βόλεμα, η αδιαφορία και ο συμβιβασμός τόσο των κομμάτων έναντι του Πασόκ όσο και μεγάλης μερίδας του λαού, αποτελούν το «ζενίθ» της πραγματικότητας. Κι ενώ, όπως παραδόξως συχνά βλέπουμε, οι κινητοποιήσεις καλά κρατούν, το αποτέλεσμα χειροτερεύει. Τι φταίει κι ο τόπος κολλά κυριολεκτικά στο καθεστωτικό σύστημα; Ποιος «μαγνητισμός» είναι αυτός που την τελευταία στιγμή (εκλογές) εγκλωβίζει τους ψηφοφόρους και τους καθιστά δούλους και άδειους σαν αχυρόσακους από σκέψη και κοινωνικό κριτήριο; Πώς είναι δυνατόν να κατεβαίνει στους δρόμους και να διεκδικεί και παράλληλα να παραμένει έρμαιος στα νύχια του «κοινωνικού» κράτους, που μόνο κοινωνικό κράτος δεν είναι, αλλά αυταρχικό και μεσαιωνικό;

Οι απαντήσεις που θα μπορούσε να δώσει κανείς είναι πολλές όπως και οι ερμηνείες. Όμως εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η Ελλάδα δεν πάει καλά και μάλιστα σε κανέναν τομέα. Η αμερικανόφιλη και αποτυχημένη πολιτική του Πασόκ επικεντρώνεται στην εξωτερική πολιτική και στα ψαλίδια των ευρωαμερικάνων, ενώ στην εσωτερική πολιτική, που τα τελευταία χρόνια έχει μεταβληθεί σε σκούρος λαβύρινθος πλαισιωμένος από σημιτικούς ατραπούς, οδηγούν τη Χώρα όχι σε εξόδους (επιτρέψτε μας τη μεταφορά) προς τη γη της επαγγελίας, όπως παλιά οδήγησε ο Μωυσής τους εβραίους, αλλά προς ένα «σύγχρονο» κοινωνικό και οικονομικό σκοταδισμό, χωρίς αλυσίδες και ικριώματα.
Χώρα, λοιπόν, ισχυρή η Ελλάδα! Ξέρετε πόσο θα χαιρόμασταν γι' αυτό αν ήταν πραγματικό; Στην Ευρώπη, στην οποία ζούμε δεκαετίες, κανείς ευρωπαίος δεν το λέει αυτό. Κι αν κάποιος από μας τους Έλληνες τολμήσει να πει αυτά που λέγονται στην Ελλάδα, θα τον χλευάσουν ή θα τον ειρωνευτούν. Ας μετατρέψουν τα διασκεδαστικά ταξίδια τους οι Έλληνες πολίτες σε ΕΡΕΥΝΑ, έστω για μια φορά, κι ας επισκεφτούν τη Γερμανία, για παράδειγμα, για να εξακριβώσουν το τι μέλει γενέσθαι των μεγάλων εμπορικών παζαριών, ιδιαίτερα τώρα με το Ευρώ.
Μην τρελαθούμε κιόλας, φουσκωμένοι Έλληνες από κούφια λόγια που δεν τολμάτε να δείτε τα πράγματα κατάματα. Αν η Ελλάδα του Σημίτη ήταν ισχυρή θα μας υπολόγιζαν και δε θα ανακατεύονταν στα δικά μας (όχι τώρα δηλαδή που είμαστε ευρωπαίοι αλλά και ενωρίτερα, στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1990). Δεν θα έλεγαν τα Σκόπια «Μακεδονία», δεν θα χάιδευαν τ' αυτιά των Τούρκων σοβινιστών, δεν θα ταλαιπωρούσαν την Κύπρο κοντά τριάντα χρόνια κι ούτε θα ευλογούσαν τα γένια των Εβραίων καταδικάζοντας την Παλαιστίνη δεκάδες χρόνια τώρα. Δεν θα κατέβαζαν σημαίες να μη γίνει πόλεμος, τάχα, με τους Τούρκους και δε θα προπαρασκεύαζαν έναν ευρωστρατό για να κάνει τι; Να κατεβάζει αυτός τις ελληνικές σημαίες και να μας περιορίσει στο όστρακό μας και μετά θα λέμε, Ευρώπη βρε παιδιά, τι έγινε και οι «φίλοι» μας οι Αμερικάνοι ξέρουν τι κάνουν.
Ας μείνουμε στο κοινωνικό κράτος του Πασόκ, που πράγματι έχει ανέβει η ευρωαδρεναλίνη στους Έλληνες πολίτες. Κοινωνικό κράτος στα πλαίσια του Ευρώ και μάλιστα μικρό σαν τη δική μας Χώρα, εμείς δε το βλέπουμε. Ασφαλώς το Ευρώ βρίσκεται σε νηπιακή κατάσταση, όμως τα δοντάκια του τα έχει δείξει. Καλό θα ήταν το Ευρώ ,εάν προηγουμένως οι Μεγάλες-πλούσιες Χώρες της Ε.Ε. περιόριζαν την ανισότητα στις μικρές Χώρες του Νότου. Τότε, ίσως, μπορούσαμε να ελπίζουμε σε κάτι. Στη Γερμανία δεν είδαμε ακόμα στην αγορά χαρτονόμισμα των 500 Ευρώ! (σε σχέση με το χαρτονόμισμα των1000,- μάρκων) και μη μας πει κανείς ότι πρόκειται για σκληρό-δυνατό νόμισμα. Αλλά κι αν αυτό το δεχτούμε θα πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι η επιτυχία του και απόλαυση βρίσκεται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και στο κυριολεκτικό «άδειασμα» των φτωχών!
Κοινωνικά κράτη, όπως αυτά προβάλλονται σήμερα, ίσον κράτη γραφειοκρατικά, βερμπαλιστικά, καπιταλιστικά άνευ προηγουμένων, καταπιεστικά στην οικονομία και κατασταλτικά στη συμμετοχή των κοινωνικών δικαιωμάτων και η πρόοδος των μεσαίων και κατωτέρων μαζών είναι όνειρο απατηλό ή άπιαστο πουλί. Οι τελευταίες εξάρσεις σε όλους τους τομείς δείχνουν τους πραγματικούς δείκτες που ξεπηδούν μέσα από πλασματικές εικόνες όπως, του πληθωρισμού. Εδώ η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους Έλληνες πολίτες με ανακοινώσεις για τον πληθωρισμό 2,5-3%.! Αυτό είναι «σοσιαλιστικό» στολίδι διότι η αγορά, όπως παρατηρείται, είναι απλησίαστη φωτιά, ακόμα και στα γερμανικά κατάστημα LIDL παρατηρούνται αυξήσεις, εκτός από τα ρούχα και τα παπούτσια που έχουν εκπτώσεις γιατί κανένας πλέον δεν αγοράζει καινούρια, όλοι φοράνε ότι έχουνε από πέρυσι.(Κι αυτό ακριβώς γίνεται και στη Γερμανία). Έτσι ο πλασματικός και πολύπλευρος πληθωρισμός δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα εκτός από την επιδείνωση στην αγορά και γενικότερα στην εθνική οικονομία. Κράτος με φτώχεια, ανεργία, «λαθρομετανάστες», με εθνικά εξωτερικά προβλήματα, με τρομοκρατία, όπως πάνε να μας παρουσιάσουν, ιδικά αυτές τις μέρες, και ο αποπροσανατολισμός που δίνει και παίρνει δεν μπορεί να έχει καλό μέλλον.
Πώς μπορούμε να μιλούμε για πτώση του πληθωρισμού όταν, παράδειγμα, οι τιμές στα ακίνητα τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν τριπλασιαστεί; Αγνοεί το σημιτικό κράτος δικαίου από τη μια την απογείωση των κερδών των εργολάβων-κατασκευαστών που προέκυψε από την απασχόληση των λαθρομεταναστών, χωρίς ασφάλιση και μαύρα μεροκάματα και από την άλλη τις στρατιές άνεργων των οικοδόμων και το ΙΚΑ χωρίς εισφορές; Να προσθέσουμε στο κράτος δικαίου και ένα κατόρθωμα σε ότι αφορά την πτώση των επιτοκίων που η κυβέρνηση σε κάθε δεύτερη κουβέντα έχει να το λέει. Τι να το κάνει κανείς το φτηνό δάνειο, όταν προ λίγα χρόνια ένα σπίτι κόστιζε 20 εκατομύρια και σήμερα κοστίζει 50; Πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα πληρωμής όταν μείνει άνεργος; Θα πληρώσει το κοινωνικό κράτος με Ευρώ ή θα του κατασχέσουν το σπίτι; Και αυτή την κατάσταση περισσότερο την αντιμετωπίζουν οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι που έχουν σταθερούς μισθούς παρά ένας εργάτης, που σήμερα έχει και αύριο δεν έχει. Ποιος θα φροντίσει γι' αυτούς που με τους ρυθμούς «ανάπτυξης» της οικονομίας μαζί και με τ' άλλα κοινωνικά «τινάγματα» θα τιναχτεί κι αυτός ο κλάδος στον αέρα;
Τέλος όπως παρακολουθούμε σήμερα για τη συγχώνευση των τραπεζών, ALFA BANK και Εθνική, το άγριο δούλεμα και το ψέμα δε έχουν πλέον όρια. Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, στην Ε.Ε έχει συμβεί εδώ και κάτι χρόνια. Είχαμε στείλει τα μηνύματα μας, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε ο εν λόγω τομέας. Και στις 04.11.2001 με άρθρο μας τελειώνοντας λέγαμε: «Στο θέμα τράπεζες και την τύχη των τραπεζοϋπαλλήλων μετά από ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις κλπ, έχουμε ασχοληθεί στο πρόσφατο παρελθόν. Οι υπάλληλοι των τραπεζών γνωρίζουν καλλίτερα από μας τη σημαίνει οικονομία με όλα τα παράγωγά της μεταξύ και των συγχωνεύσεων. Ας αναλάβουν τις ευθύνες του ή τουλάχιστον ας προσγειωθούν στη νέα πραγματικότητα που ο κλάδος τους επιφυλάσσει».
Για κράτος δικαίου μπορούμε να μιλούμε μόνο όταν οι πολίτες είναι ενεργοποιημένοι στα καθημερινά δρώμενα, με αυστηρά κριτήρια και επιλογές. Από κει και μετά δε παύουν να έχουν και οι ίδιοι πολίτες ευθύνες και μάλιστα τις περισσότερες.

Ε.Ε.-Γερμανία, Ιανουάριος 16 2002

www.fasoulas.de 
vaios@fasoulas.de