METANASTIS
Περιοδικό στο διαδίκτυο
Εκδίδεται από επιτροπή                                                :dialogos@t-online.de

Οι ακόλουθες  δημοσιεύσεις δεν  άπτονται  καμίας ιδεολογίας, που αντιβαίνει καθ΄οιονδήποτε  τρόπο τις αρχές του ανθρωπισμού.

 

Εκλογές της 9ης Απριλίου 2000

του Ανέστη Κελίδη

 

«Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός». Δεν θα ήταν λάθος, αν θα λέγαμε σήμερα: εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η φράση, που έχει πει ο Λεωνίδας Κύρκος, σε προεκλογική του περιοδεία το 1989: «στη πολιτική δύο και δύο δεν κάνουν τέσσερα»

Μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς πόλωσης, οι πράσινοι και οι βένετοι δώσανε μάχη στήθος με στήθος, έτσι που να βγούνε κι οι δυο τους νικητές, αν και ένας θα κυβερνήσει.

Η αριστερά με τα καλά και τα κακά της, πάντα περιθωριοποιημένη ένα πάνω, δύο κάτω, έμεινε στα μέχρι τώρα γνωστά πενιχρά της ποσοστά, ενώ το ΔΙΚΚΗ καταποντίστηκε, εκεί που ονειρευόταν ν΄ ανοίξει νέους χώρους πολιτικών οραμάτων.(Γιατί;)

Προφανώς στην εποχή μας, που το μεγάλο ψάρι, κυριολεκτικά, τρώει το μικρό. Το -small is beautiful- το μικρό είναι ωραίο- έχει χάσει το ρομαντισμό του. Οι επίδοξοι επαγγελματίες πολιτικοί, μπροστά στην μαγεία της εξουσίας, υποσχέθηκαν πάλι στους ψηφοφόρος τους μεγάλα «ΘΑ», σα να είχαν δικούς τους ατέλειωτους θησαυρούς.

Αφού η εξουσία, που έχουν, δεν ασκείται από αυτούς τους ίδιους, αλλά μεταφέρεται σε χώρους αόρατους, στα χέρια των αντιπροσώπων, οικονομικών κολοσσών. Αυτοί προκαθορίζουν την οικονομική πορεία της εκάστοτε χώρας και προγραμματίζουν την βασική εξωτερική πολιτική των λαών.

Οι γεωφυσικοί υποστηρίζουν, ότι από τις παλμικές κινήσεις των φτερών μιας πεταλούδας του Αμαζόνα, μπορεί να ξεκινήσει ένας τυφώνας στην Αυστραλία. Όπου κι αν εκλεγεί ένας πρωθυπουργός, χωρίς την συγκατάθεση των ΗΠΑ, απρόσμενα θα ξεσπάσει εκεί πολιτική θύελλα. Μετά τη πτώση της νομενκλατούρας της δικτατορίας του προλεταριάτου, η οποία αυτοκτόνησε στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας της. Έθαψε μαζί της και τα όνειρα της ανθρωπότητας. Οι ΗΠΑ, η χώρα της κατάθλιψης, ανεπηρέαστη από την αλλαγή του «μιλλέννιουμ», με την στρατιωτική ισχύ που διαθέτει τείνει να γίνει η χώρα των γεννημένων δολοφόνων. Έβγάλαν στη φόρα τη συνωμοτική «Νέα  Παγκόσμια Τάξη»-novus ordo seclorum- και έχουν αναλάβει την παγκόσμια οικονομική διευθέτηση, με την αντικοινωνική αρχή: το μεγαλύτερο κομμάτι είναι του ισχυρότερου. Βασικό γνώρισμα αυτής της σαρωτικής οικονομικής λαίλαπας είναι οι συγχωνεύσεις οικονομικών κολοσσών. Στη τεχνοκρατική γλώσσα των κοσμοκρατόρων το φαινόμενο αυτό αποκαλείται «δυναμική της αγοράς». Μέσα σ΄ αυτή καταποντίζονται όχι μόνο δικαιώματα και διεκδικήσεις πάσης φύσεως εργαζομένων, αλλά και συμφέροντα μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ελέγχουν την οικονομική κατάσταση ολόκληρων κρατών, ακόμη και ηπείρων, όπως του αφροασιατικού χώρου, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν πολιτισμοί, όπως τα είδη ζώων. Ταυτόχρονα, μέσα  στην οικονομική αυτή αναμπουμπούλα, έχουν σπείρει το σύνδρομο του εύκολου κέρδους και έχουν διασύρει μικρούς και μεγάλους στο καρνέ της τύχης, αφού έχουν μετατρέψει το χρηματιστήριο σε μπαρμπουτιέρα με αρχιτζογαδόρο, τον εβραίο Τζώρτζ Σόρος. Εναντίον του οποίου ανυψώθηκαν πανό όπως: Global dealer, global thief,- «παγκόσμιος έμπορας ναρκωτικών», «παγκόσμιος κλέφτης» (Frankfurter Rundschau 13.04.2000)

Επίσης, θα ήμουν ανεπίκαιρος στο λόγο μου, αν δεν διέκοπτα αυτή τη στιγμή στις -14.30- η ώρα 15.04.2000 - τον ειρμό της γραφίδας μου και να συμπεριλάβω στο κείμενο αυτό την είδηση του προγράμματος της Ραδιοφωνίας WDR 4- της Κολωνίας- που μετέδωσε: «για πρώτη φορά, εδώ και εκατό χρόνια κατακόρυφη πτώση των χρηματιστηριακών αξιών παρατηρήθηκε σήμερα στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. Υπάρχουν επενδυτές που είχαν παθητικό μέχρι και 25%» Και συνεχίζουμε. Πρώτη φορά στη ιστορία, η οικονομία αναπτύσσεται κατακόρυφα και πέφτει κάθετα. Αυτό δεν είναι πλέον οικονομικό φαινόμενο στα πλαίσια της οικονομίας που ξέραμε μέχρι χθες, τουλάχιστο στο χώρο του χρηματιστηρίου. Οι λαοί, ίσως ποτέ δεν ήταν διαφορετικοί, παραμένουν υπνωτισμένοι, θύματα οργανωμένης παραπλάνησης, όπου τα πιστεύω και οι επιδιώξεις τους στη ζωή στηρίζονται πλέον μόνο πάνω σε διοχετευμένες αυταπάτες. Αφού ο μοναδικός σκοπός στη ζωή έχει γίνει το χρήμα. Μερικοί δε άρχισαν να πιστεύουν, όσοι έχουν χρήματα, ταυτόχρονα είναι και καλλιεργημένοι άνθρωποι

Η Παγκόσμια Νέα Τάξη βγήκε, όπως είπαμε, χοντροκομμένα από τις συνωμοτικές της κρυψώνες και με τη δύναμη του κεφαλαίου προβλήθηκε σαν νέα θρησκεία. Δεν κατάφερε όμως να σαρώσει την Ενωμένη Ευρώπη. Αυτή πέτυχε τη νομισματική της ένωση. Δημιούργησε κοινό νόμισμα το Ευρώ και μ΄ όλες τις πιέσεις που δέχεται προσπαθεί να το σταθεροποιήσει. Η Ευρωπαϊκή λοιπόν οικονομική πολιτική, φυσιολογικά μπορεί να πει κανείς, ήρθε σε αντίθεση με τα αμερικανοεβραϊκά κοσμοπολίτικα κεφάλαια. Στο σημείο αυτό τα συντηρητικά κόμματα της ΕΕ από τη φύση τους έγιναν προστάτες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου  και ταυτόχρονα ευρωπατριωτικά προπύργια κατά της Νέας  Τάξης. Οπότε οι πολιτικοί μπροστάρηδες του συντηρητικού χώρου δέχτηκαν την αμείλικτη επίθεση. Το μεγαλύτερο θύμα ήταν ο Κόλ, που έπεσε παλικαρίσια στη δίνη των οικονομικών σκανδάλων. Σκάνδαλα που βγήκαν στη φόρα από μυστικά συρτάρια της ΜΟSSAD και τηςCIA.

Αφού η δεξιά της ΕΕ, εν γνώσει πλέον, έδινε και δίνει τη μάχη της οικονομικής της ανεξαρτησίας. Η Νέα Γκανγκστερική Τάξη, όσον αφορά το χώρο της ΕΕ  έκανε και κάνει χρήση των αδυναμιών στο σημείο αυτό της αριστεράς πιο συγκεκριμένα των σοσιαλιστικών κομμάτων της ΕΕ. Έτσι στην Αγγλία  προωθήθηκε στην εξουσία ο Μπλέρ, στη Γερμανία ο Schroeder, και πίσω από το ΠΑΣΟΚ κρύβονται ντουζίνα από αμερικανοεβραϊκές τράπεζες. Τη Γαλλία ελέγχει το εκεί στεριωμένο εβραϊκό λόμπι. Είχαμε όμως και αναπέντεχα, όπως οι σοσιαλιστές της Ισπανίας τελευταία χάσανε το παιχνίδι και ή δεξιά της Αυστρίας αναρριχήθηκε στην εξουσία ενώ ο Μπερλουσκόνη κάνει πρόοδο στην Ιταλία.

Μέσα στα πολιτικά αυτά τεκταινόμενα ο αρχηγός  της ΝΔ σαν νεοσσός ευρωπατριώτης, δεν κρατούσε καθόλου καλό χαρτί. Στις εκλογές του Απρίλη 2000 έπρεπε να κερδίσει ο Σημίτης, έστω και με μια ψήφο διαφορά. Αυτό ήταν το πρόγραμμα της Νέας Τάξης. Γι αυτό βγήκε πρώτα ο Καραμανλής κυβέρνησε δύο ώρες και παρέδωσε την εξουσία στους αμερικανόφιλους Πασόκους.

Ενώ ο συντηρητικός Καραμανλής, πριν των εκλογών μόλις και μετά βίας κατάφερε μερικές διπλωματικές συναντήσεις, με πρόσωπα της αμερικανικής πρεσβείας κι αυτές σε οικογενειακό περιβάλλον σε ταβέρνες και εστιατόρια της Αθήνας. Η κλιντονική  συμπαράσταση προς Σημίτη λίγες μέρες πριν των εκλογών ήταν ανεπιφύλακτη. Ο δρόμος διαμέσου της αριστεράς είχε προγραμματιστεί από καιρό εφόσον αυτός εξυπηρετούσε και τους σκοπούς τους, όσον αφορά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Αφού θα είχαν πετύχει τη συγκατάθεση των σοσιαλιστικών κομμάτων να επιτρέψουν να ρίξουν τις βόμβες μέσα στο ίδιο τους το σπίτι βάζοντας φωτιά στα ίδια του τα ρούχα. Οι πιθανότητες μαζικών εξεγέρσεων θα  παρέμειναν ελεγχόμενες. Ειδ΄ άλλως θα το διακινδύνευαν να μαζικοποιηθεί, το αντιμιλιταριστικό, θα ήταν ταυτόχρονα και αντιαμερικανικό κίνημα των λαών της Ε. Ευρώπης. Θα ξαναγύριζαν στην εποχή της δεκαετίας 1964-1974 με τα συνθήματα -Yankees go home-. Εποχή που κυβερνούσαν οι συντηρητικοί και μάλιστα με φασιστικά καθεστώτα, όπως στην Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και ανεχόντουσαν επίσημα τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Πράγματι με τους σοσιαλιστές στην εξουσία, οι λαοί της ΕΕ όχι μόνο ενέκριναν τον πόλεμο, αλλά βοήθησαν οικονομικά και ηθικά στην διεκπεραίωσή του. Αφού πείστηκαν ότι ο πόλεμος ήταν «Ουμανιστικός πόλεμος» και επειδή ήταν σοσιαλιστικό το σύνθημα πέρασε. Αν ποτέ  μπορεί να υπάρξει πόλεμος και να είναι και ουμανιστικός. Ο υπουργός Άμυνας Rudolf Scharping του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας στην προπαγάνδα του πολέμου αυτού ξεπέρασε και τον Goebels του Hitler.

Στο πιο νευραλγικό σημείο αυτού του πολέμου βρέθηκε η Ελλάδα μ΄ ένα προωθημένο πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη. Μικρόσωμος, ευέλικτος, βαθύνους, μετρημένος, εργατικός και δημιουργικός, πάν απ΄ όλα όμως σοσιαλιστής. Άνθρωπος που θα μπορούσε να δένει τα σκυλιά με λουκάνικα. Εναντιώθηκε μεν, αλλά  δεν είπε όχι στον πόλεμο, αφήνοντας ελεύθερο το ΝΑΤΟ να περνάει, σαν στο σπίτι του, μέσα από μια χώρα της οποίας ο λαός οργισμένος για τα συμβάντα δίπλα στην πόρτα του, τα παρακολουθούσε ανενεργός μουδιασμένος, γεμάτος αντιπολεμικό μένος, πράγμα που η δεξιά δεν θα το κατόρθωνε. Τα παράξενα αυτά πράγματα, αλλά και οι μακρουλές ουρές  που σχημάτιζαν τα τρακτέρ των αγροτών, οι κτηνοτρόφοι που έχυναν το γάλα  πάνω στους δρόμους, τα αρνιά που έσφαζαν και τα πετούσαν για να διαμαρτυρηθούν, το υγειονομικό, το εκπαιδευτικό, και οι λιτοδιετία ολόκληρη την τετραετία με στόχο την ΟΝΕ, δεν έγιναν εμπόδιο, έτσι που να χάσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη χρήσιμο σαν καθησυχαστικός μηχανισμός της λαϊκής έκρηξης, αφού ο βαλκανικός πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμη. Ταυτόχρονα μέσα στις αντιμαχόμενες ομάδες του Εβραϊκού λόμπι το οποίο κυβερνά πλέον διαμέσου των ΗΠΑ την υδρόγειο, έγινε ανεπούλωτη διάσπαση. Διάσπαση που έχει κοσμοϊστορική σημασία για όλη την ανθρωπότητα, αλλά για λόγους ευνόητους πέρασε με πολύ ψιλά γράμματα και οι λαοί δεν το γνωρίζουν. Το γεγονός αυτό σαν χαρακτηριστική του ημερομηνία έχει τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Γίτσακ Ράμπιν από τους σκληροπυρηνικούς. Αποτέλεσμα αυτής της δολοφονίας ήταν να περάσει στις μέρες μας η πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης απόρροια της οποίας είναι η ομαλοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων που έδωσαν και θα δίνουν θετικούς βαθμούς στο ΠΑΣΟΚ. Το ισλάμ, από στόχος καταστροφής, αναγνωρίζεται ως καταναλωτικός εταίρος της Νέας Τάξης, εφόσον θα είναι υπάκουο. Οι οργανωμένες κοκορομαχίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για να είναι έτοιμες για την πυροδότηση του πολέμου, (Να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη) άρχισαν να περιορίζονται. Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις μεταξύ των δύο λαών δεν ήταν αποτέλεσμα της αυθόρμητης οικονομικής και ηθικής βοήθειας προς τους σεισμόπληκτους Τούρκους από τη μεριά των Ελλήνων. Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε την προσωπικότητα και την καλή θέληση Τζεμ και Παπανδρέου, όπως θέλουν να μας τα παρουσιάσουν τα τηλεκατευθυνόμενα ΜΜΕ. Οι τελευταίες εξελίξεις δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική πολιτική των δύο πολιτικών ανδρών, αλλά ούτε και με τα κόμματα τους στην Ελλάδα και τη Τουρκία. Αυτό δεν θα σημαίνει σε καμία περίπτωση να παραμελήσουμε τη συμβολή του δικού μας μικρόκοσμου στη παγκόσμια κοινωνική εξέλιξη, αφού εμείς σαν τους παλμούς των φτερών της πεταλούδας επηρεάζουμε αισθητά και τους δείκτες ακόμη τη τζογαδόρικα παγκοσμιοποιούμενης οικονομίας.

Η πολυδιάστατη ταχύρυθμη τεχνική πρόοδος που δεν προλαβαίνει κανείς να την παρακολουθεί ούτε σαν είδηση πλέον. Είναι ίσως ή μόνη και μοναδική φιλοσοφία χωρίς λόγια και θεωρήματα, δύναμη με προβάδισμα τη γενετική που θα συμπτύξει, θρησκείες, πολιτικές ιδεολογίες, φτωχούς και πλούσιους σε μια νέα κατανόηση της ζωής.

 

 

ΕΠΕΠΣ                               METANASTIS